Tadeusz Wacław Frasunkiewicz

Tadeusz Wacław Frasunkiewicz

03.03.1927 (Złota k. Buska Zdroju) – 07.03.2002 (Białystok)

1931 – Tadeusz wraz z całą rodziną przeprowadza się do Nieświeża (obecnie Białoruś), gidze ojciec obejmuje posadę księgowego w zarządzie dóbr księcia Albrechta Radziwiłła – z domu rodzinnego wynosi patriotyzm oraz szacunek dla współistnienia różnych kultur i religii

01.1940 – rodzina Frasunkiewiczów znalazła się na bolszewickiej liście do wywózki na Sybir; sąsiedzi przewożą ich saniami do pobliskich Baranowicz, skąd pociągiem docierają do przygranicznej wsi w okolicach Czyżewa i przez „zieloną granicę” przedostają się do Generalnej Guberni a stamtąd docierają do rodziny w Lublinie

1940 – Tadeusz wstępuje do Szarych Szeregów

1943 – działa w Armii Krajowej w Inspektoracie Uzbrojenia Okręgu Lubelskiego; początkowo pracuje przy składaniu zapalników do granatów, potem zostaje łącznikiem, którego zadaniem jest przenoszenie gotowych zapalników do punktu odbioru

01.1944 – wpada w ręce gestapo; maltretowany podczas przesłuchań nikogo nie wydaje

10.05.1944 – Tadeusz zostaje skazany na karę śmierci poprzez rozstrzelanie (18.05.1944 na mieście rozlepiono plakaty z informacją o wykonaniu na nim wyroku z datą 19.05.1944)

19.05.1944 – w związku ze zbliżającym się frontem Armii Krajowej udaje się go wykupić i do 1946 ukrywa się w okolicach Krasnegostawu i Włocławka

1947 – Tadeusz Frasunkiewicz rozpoczyna studia na Politechnice Warszawskiej na Wydziale Budowy Dróg i Mostów

 inż. Frasunkiewicz dostaje nakaz pracy jako kierownik do budowy mostu pod Fordonem

3 lata – pracuje jako starszy radca w Ministerstwie Budownictwa Przemysłowego

1956 – trafia do warszawskiego Przedsiębiorstwa Robót Lądowo-Inżynieryjnych i z jej ramienia prowadzi budowę rozlewni paliw płynnych w Waliłach pod Gródkiem na Białostocczyźnie a następnie budowę gazowni w Białymstoku

inż. Frasunkiewicz obejmuje funkcję zastępcy Dyrektora do spraw technicznych w Gazowni w Białymstoku

1974 – zostaje dyrektorem Gazowni w Białymstoku

31.12.1999 – inż. Frasunkiewicz odchodzi na emeryturę

Nagrody i odznaczenia:

  • Krzyż Kawalerski Orderu odrodzenia Polski – Polonia Restituta (1974)
  • Srebrny Krzyż zasługi (1955)
  • Złoty Krzyż Zasługi (1962)
  • Złoty Krzyż Zasługi (1989)
  • Krzyż Oświęcimski (1994)
  • Medal 40-lecia Polski ludowej (1984)
  • Medal Zwycięstwa i Wolności 1945r (1987)
  • Brązowy Medal „Za zasługi dla obronności kraju (1994)
  • Srebrna Odznaka Zasłużony Białostocczyźnie (1984)
  • Odznaka Za zasługi dla województwa suwalskiego (1988)
  • Odznaka Za zasługi dla województwa łomżyńskiego (1989)
  • Złota Odznaka Zasłużony dla budownictwa i przemysłu materiałów budowlanych (1982)
  • Srebrna Odznaka Zasłużony dla gazownictwa PRL (1985)
  • Złota Odznaka Zasłużony dla górnictwa PR (1995)

Działa w „Stowarzyszeniu Nieświeżani Przyjaciół 27 Pułku Ułanów” a jego wspomnienia zostaną opublikowane (już pośmiertnie) w „Nieświeskich Wspomnieniach”

Tadeusz Wacław Frasunkiewicz – żołnierz i inżynier

Wspomnienia dzięki Tomaszowi Arturowi Orłowskiemu – pracownikowi Zakładu Gazowniczego w Białymstoku i Skarbnikowi Zarządu Oddziału PZITS w Białymstoku